Wedstrijdleider en organisator Dick van der Weide krijgt kick van mooie evenementen

Dick van der Weide (1952) heeft altijd met en voor de sport geleefd. Geboren in Bolsward voetbalde, schaatste en liep hij op jonge leeftijd al. ‘In het voetbal vonden ze het vreemd dat ik altijd hard liep, maar ik deed er mijn voordeel mee. In augustus moesten clubgenoten weer aan hun basisconditie gaan werken. Ik niet, want ik was in de zomer gewoon door gegaan. Deed ik tijdens de winterstop de halve marathon van Egmond, dan stonden ze weer raar te kijken. Hardlopen paste, zeker toen, niet binnen de voetbalcultuur’.

Het is voor de jonge Van der Weide niet meer dan logisch dat hij in zijn jeugd ook betaald werk wilde vinden in de sport. Het loopt anders. De tiener wordt niet toegelaten tot de ALO en het CIOS blijkt te duur. ‘Dan maar de PABO, dacht ik. En zo rolde ik het onderwijs in. Uiteindelijk zou ik er als onderwijscoördinator bij het ROC 25 jaar blijven.’

Ook blijft hij betrokken bij de sport. Eerst als lid en vrijwilliger van voetbalvereniging RES in Bolsward en later bij VV Harlingen. In 1985 volgde een verhuizing naar Den Helder en volgde de stap naar de atletiekvereniging SV Noordkop, waar hij momenteel als wedstrijdleider en organisator actief is.

‘Toen ik naar Den Helder verhuisde, zat ik binnen twee maanden in het bestuur van die vereniging’, zegt hij. Van der Weide houdt niet van half werk en kort na zijn aantreden behaalde hij de diploma’s voor jurylid en wedstrijdleider’. Al snel vindt er in de kop van Noord-Holland geen wedstrijd meer plaats zonder Van der Weide in de organisatie.

Inmiddels doet hij als wedstrijdleider vooral grote evenementen. Zo is hij al meer dan vijftien jaar als organisator en wedstrijdleider betrokken bij de Dam tot Damloop. ‘Een evenement dat staat als een huis’ aldus Van der Weide. Hij is er een bekend gezicht. Al was het maar omdat hij als een van de weinigen het parcours op de fiets verkent en als wedstrijdleider op de fiets bij de kopgroep zit.

‘Nu ben ik gevraagd als vrijwilliger voor de nieuwe marathon rond het Sneekermeer. Een nieuwe loop, inclusief een wandeltocht, met alle ingrediënten om succesvol te zijn, waaronder een prachtig parcours.’

Toch is de wedstrijdleider niet te beroerd om ook kleine wedstrijden te organiseren. ‘Bij loopjes als de Duincrossloop in Den Helder ben ik niet alleen jurylid, maar zet ik bijvoorbeeld ook de borden in de duinen. Bij dit soort wedstrijden is de verantwoordelijkheid daarom ook veel groter’.

Even terug in de tijd: het is 2000 als voor Van der Weide een oude droom uitkomt en hij van de sport een betaalde baan kan maken. Hij treedt als regiomanager in dienst bij Sportservice Noord-Holland voor de regio’s rond Schagen, Den Helder en Texel . De organisatie voert het breedtesportbeleid van de lokale overheid uit en heeft bewegingsconsulenten en sportbuurtwerkers in dienst. Een enorme uitdaging voor de Fries.

Wie denkt dat de regiomanager het op sportief gebied in zijn vrije tijd rustiger aan gaat doen, heeft het mis. Hij is inmiddels bestuurder, jurylid en wedstrijdleider en blijft de kar van de vereniging trekken. ‘Stil zitten ligt niet in mijn aard. Het vrijwilligerswerk bij de vereniging en bij de grote wedstrijden is een baan erbij. Mijn baan bij Sportservice Noord-Holland komt vaak goed van pas. Regelen en ritselen is mij niet vreemd’.

SV Noordkop en de verjonging

‘De geschiedenis van SV Noordkop is overigens nauw verweven met de lokale marine. Tot 1990 trainden we bij de marine op een sintelbaan en hadden we geen zeggenschap. In 1990 kregen we een nieuwe baan, die tot stand kwam door een samenwerking tussen gemeente en marine. Die laatste heeft nog altijd een grote vinger in de pap. Dat is soms lastig, want de marinecultuur is moeilijk te begrijpen. En nog steeds is de strijd niet gestreden. We zijn als vereniging 78 jaar oud, maar nog steeds hebben wij geen eigen clubgebouw’.

Als zoveel verenigingen heeft ook de vereniging SV Noordkop te kampen met vergrijzing. Nog altijd werkt Van der Weide met mensen van het eerste uur. Dat heeft voor-, maar ook zeker nadelen, want het bestuur vergrijst. ‘Ik probeer wel om jonge mensen bij wedstrijden te betrekken in de hoop ze te enthousiasmeren voor vrijwilligerswerk. Maar het blijft lastig, omdat ik het netwerk heb van een zestigjarige. We moeten een netwerk zien te creëren van dertigplussers’.

‘Het liefst zou ik een of twee mensen onder mijn hoede nemen en hen alles bijbrengen. Ik weet wat er bij evenementen speelt, want ik ken het zowel aan de voor- als achterkant. En van huis uit ben ik toch een schoolmeester, dus ik heb ervaring in het overbrengen van zaken’.

Ontwikkelingen in de sport

Van der Weide is lang lid geweest van de Unieraad van de Atletiekunie en tot het einde van dit jaar meer dan vijftien jaar kalendercoördinator voor de weg en de baanwedstrijden in Noord-Holland, Utrecht en Flevoland. Daardoor was hij altijd nauw betrokken bij de recente ontwikkelingen.

‘De afgelopen twintig jaar is het landschap behoorlijk veranderd’, zegt Van der Weide. ‘In de jaren tachtig waren hardlopers vooral wilde lopers. Nu is de Atletiekunie ook voor hen bestuurder. Er heeft een enorme toename van het aantal lopers plaatsgevonden en ik denk dat die trend zal bestendigen. Ik zie wel dat vooral de grote evenementen een enorm publiek trekken en dat de kleinere evenementen problemen hebben om het hoofd boven water te houden’.

‘Soms vind ik al die aandacht voor lopers en loopevenementen wel eens wat overdreven. Het geven van de weersvoorspellingen per uur vind ik bijvoorbeeld te veel. Een laatste deelnemer wordt soms als cultheld binnengehaald. Prestaties spelen niet zo’n rol meer. Ik zie sowieso dat wegatleten steeds langzamer gaan lopen. Zelf ben ik gestopt met wedstrijden op mijn 53e toen ik de 10 km niet meer onder de 40 minuten kon lopen’.

‘Ik vind dat we op een prettige manier moeten kunnen zeggen dat mensen gewoon beter moeten trainen. Maar de “gelukszoekers” tijdens wedstrijden zijn moeilijk te bereiken, omdat ze zich niet aansluiten bij een vereniging of loopgroep. Het is een groep die moeilijk onder controle te krijgen is. We proberen daar wel op aan te sluiten door een divers cursusaanbod aan te bieden. Dat lijkt enigszins te lukken’.

Dat de Atletiekunie zelf niet meer opleidt voor de wegatletiek baart hem zorgen:’ Leid iemand breder op dan alleen maar als jurylid. Probeer niet iedereen in hetzelfde keurslijf te krijgen. Ik voel me wel eens een roepende in de woestijn. Ik denk echt dat we moeten oppassen dat we straks geen kader meer hebben om wedstrijden te organiseren’. Verder zou ik zeggen: “Schaf de wedstrijdlicentie af. Een lid van een atletiekvereniging is dan automatisch wedstrijdatleet en geniet dan ook de voordelen van dat lidmaatschap bij wedstrijden”.

Inzet

De enthousiaste inzet van Van der Weide heeft hem veel opgeleverd. Niet in financieel opzicht, hoewel hij van mening is dat, gezien alle moeite en inspanning die hij over heeft voor de sport, er best wat tegenover had mogen staan. ‘Ik haal mijn motivatie uit het neerzetten van een mooi evenement met een mooi parcours en dito registratie. Het is een kick om er uit te halen wat er inzit. Gaat bij de halve marathon van Texel de buik van de veerboot open en komen er ineens 1800 man uit, dan vind ik dat een mooi moment’.

‘Ik prijs mezelf gelukkig. Ik ben 61 jaar en gezond en wil mensen plezier aan sport laten beleven. Dat is geen straf. En natuurlijk is niet iedereen altijd blij met mij, maar daar moet je niet te lang bij stilstaan. Ik ga mijn eigen gang maar. Sport is my way of life’.

Tekst: Mariëtte Zeedijk