Compleet vrouwelijk officialteam bij competitie in Nijmegen: ‘Goed om een signaal af te geven’

Een vragenrondje langs de baan levert vooral verbaasde blikken op. Het is niemand opgevallen dat alleen vrouwen de traditionele blauwe trui van de Atletiekunie dragen. ‘Zijn er vandaag alleen vrouwelijke officials? Het was mij nog niet opgevallen’, zegt een trotse vader die nauw de verrichtingen van zijn dochter volgt. ‘Wat leuk’, vult zijn vrouw aan. ‘Ik zou ook niet weten waarom alleen mannen dit kunnen doen. Je merkt geen verschil. Het is net zo goed geregeld als anders.’

Controle

Op het middenterrein beent wedstrijdleider Roos Spierings heen en weer. Regelmatig wordt ze opgeroepen door haar portofoon om vervolgens in alle rust antwoord te geven op de vragen. Ze heeft duidelijk controle. Hoewel pas 21 jaar draagt zij de volledige verantwoordelijkheid voor een goed verloop van de competitiewedstrijd. Dat er vandaag geen mannen in het officialteam zitten, vindt ze stiekem wel fijn. ‘Ik leer veel van mannen die al jaren ervaring hebben als official. Maar het voelt soms alsof ik extra hard mijn best moet doen om me te bewijzen. Dat is vandaag niet nodig. Ik voel veel vertrouwen en dat is prettig werken.’

De wedstrijd heeft ze tot in de puntjes voorbereid. Als wedstrijdleider stelde Roos onder andere het tijdschema samen. Vooralsnog verloopt alles op rolletjes, maar wanneer er op wat voor manier dan ook vertraging optreedt, moet ze belangrijke beslissingen nemen. Hoewel ze hoopt dat het niet nodig is, zijn dit juist de momenten die haar functie zo mooi maken. ‘Dan moet je kalm blijven en zoeken naar een goede oplossing. Daar leer ik enorm veel van.’

Roos begon als vrijwilliger bij Nijmegen Atletiek, maar verhuisde als studente naar Groningen. Tegenwoordig is ze in beide regio’s actief als wedstrijdleider en scheidsrechter. Voor beide officialtaken volgde ze The U35 Officials Program. ‘Ik vind zo’n dag als vandaag heel leuk. Ik zie veel bekenden op en rond de baan, dus het is erg gezellig. Daarnaast doe ik ervaring op voor later. Hierna wil ik ook de opleiding tot starter volgen en elektronische tijdswaarneming. Ik wil uiteindelijk doorgroeien om official te worden op nationaal niveau. Het lijkt me geweldig om aan de slag te gaan bij de allergrootste evenementen.’

Vervolgopleidingen

Terwijl Roos vragen beantwoordt over de naderende steeplechase en ondertussen een wijziging voor de Zweedse estafette doorvoert, kijkt moeder Claudia trots toe. ‘Je bent met elkaar de vereniging. Het is heel normaal dat je iets doet voor de club. Dat heb ik haar zeker meegegeven. Maar dat ze nu zo ambitieus is en allerlei vervolgopleidingen wil volgen, komt helemaal uit haarzelf.’

Haar moeder was het perfecte voorbeeld voor Roos. Na in eerste instantie vooral bij de eigen club actief te zijn geweest, is ze inmiddels al jaren aan het werk als official. Claudia was één van de initiatiefnemers om een wedstrijd met alleen vrouwelijke officials te organiseren ‘Het komt regelmatig voor dat ik bij wedstrijden de enige vrouwelijke official ben. Ik weet de cijfers niet precies uit mijn hoofd, maar ik schat zo in dat de verhouding 80 procent man, 20 procent vrouw is. Dat wil ik graag gelijktrekken, want dit is een functie voor iedereen. Bij een wedstrijd raakte ik in gesprek met een andere vrouwelijke official. Samen kwamen wij op het idee om een wedstrijd te organiseren geleid door alleen vrouwen. Hopelijk brengen wij hiermee iets op gang.’

Claudia, vandaag actief als scheidsrechter, spreekt van een geslaagde dag. ‘We kennen elkaar goed omdat je automatisch wat meer optrekt met de vrouwelijke officials. Dat we nu allemaal samen zijn, zorgt voor een gezellige onderlinge sfeer. Bovendien verloopt de wedstrijd precies zoals gepland.’

Geen twijfel

Uiteraard is ook de stem door de speakers van een vrouw. Liesbeth Everaard praat de wedstrijd bij elkaar door zich voortdurend te verplaatsen van onderdeel naar onderdeel. Voor zich heeft ze een lijst met namen terwijl ze af en toe even spiekt op de papieren van de juryleden om het publiek van de juiste informatie te voorzien. Ze twijfelde geen moment toen ze de vraag kreeg om aan de slag te gaan bij een wedstrijd met alleen vrouwelijke officials. ‘Ik vind het goed om een signaal af te geven. Niet dat het slecht is hoor in een team met vooral mannen, maar het voelt vandaag heel gelijkwaardig. Soms hebben mannen de neiging om wat meer commentaar te geven. Als vrouw moet je dan sterk in je schoenen staan om weerwoord te geven.’

De functie van microfonist kan ze iedereen aanraden. ‘Dat ik hier vandaag ben, is vooral uit liefde voor de sport. Je staat wel eens de hele middag te blauwbekken, maar dat is het waard. Ik vind het leuk om lekker bezig te zijn en contact te houden met de jeugd.’

Geen verschil

Marina van der Zee merkt als starter juist geen verschil dat de mannelijke officials ontbreken. ‘Maar dat is toch precies de bedoeling? Dit is een taak die een vrouw net zo goed kan invullen als een man.’ Vol passie vertelt ze over hoe mooi haar functie is. ‘Ik ben er als atletiekmoeder ingerold. Ik wilde meer weten over de wedstrijden van mijn kinderen en volgde een jurycursus. Dat is uitgegroeid tot deze taak van official. Je bent de hele dag lekker buiten en bezorgt de atleten een mooie dag. Dat geeft mij veel voldoening.’

De 25-jarige scheidsrechter Jasmijn Hoevers sluit zich daarbij aan. ‘Het is een heel veelzijdige taak. Het ene moment kijk je of de atleten alles volgens de regels doen, daarna ga je in gesprek met een coach die een protest heeft ingediend en weer even later geef je instructies aan de juryleden. Bovendien leer ik hier enorm veel. Ik moet stevig in mijn schoenen staan, ook als iemand het niet eens is met mijn beslissing. Dat is iets waar ik ook in mijn werkzame carrière iets aan heb. Ik hoop dat meer vrouwen zich aansluiten. Ik zou niet weten waarom dit een mannenwereld moet zijn.’

Interesse?

Meer weten over de jury- & officialopleidingen? Je vindt alle informatie op de website | Jury- & officials. Met vragen kan je terecht bij Romy Stokkingreef, [email protected].