Peter Barnard doet het bij drie clubs tegelijk

Misschien heeft elke vereniging wel een Peter Barnard (54) binnen de gelederen. Jurylid, trainer ook, verzorgt de ledenadministratie. Van die mensen die elke dag wel een paar uur voor de club in de weer zijn. En vrijwel elk weekeinde. Barnard echter doet het ook nog eens bij drie clubs tegelijk; bij AV '40 in Delft en Sparta en Haag Atletiek in Den Haag. 'Mijn drie mainports,' zoals hij zegt. Bij alle drie is hij jurylid, bij de eerste twee verzorgt hij tevens de ledenadministratie. 'En bij The Hague Road Runners zit ik ook nog in de tuincommissie, elke woensdag werk ik in de tuin bij hun clubhuis.'

Gaat dat wel goed, zo actief bij twee clubs in één stad? Of is die rivaliteit van oude tijden? 'Ja jôh,' zegt Barnard in onvervalst Haags. 'Dat was er wel, vroeger. Maar volgens mij is dat aardig verdwenen. Zéker sinds het overlijden van Ton de Kleijn. Dat heeft echt een flinke impact gehad in eigenlijk de hele regio. Het lijkt wel of de clubs een beetje naar elkaar zijn toegegroeid.'

In maart dit jaar overleed de voorzitter van av Sparta en lid van de werkgroep statistiek van de Atletiekunie, pas 62 jaar oud. 'Een grote schok, eigenlijk in de hele regio. Hoeveel mensen waren er wel niet bij zijn crematie? Honderden, de grootste zaal was niet groot genoeg. Van alle verenigingen hier. Heel indrukwekkend. Nou ja, Ton wás Sparta, hè. Samen met zijn Diana.'

Barnard en De Kleijn hadden samen bij Sparta gewerkt aan de introductie van Club Webware, de online verenigingsadministratie. Niet zo simpel, weet Barnard, ook al is hij 'redelijk goed' met computers. 'We gingen steeds beter, we kregen vat op de zaak. Ik was eigenlijk bezig iemand anders in te werken, want het is best veel om het bij twee clubs te doen. Ineens viel Ton weg, toen kon ik natuurlijk niet zeggen dat ik zou stoppen. Ik heb die overdracht even geparkeerd, eerst moet Sparta weer in rustiger vaarwater komen. Daarna zien we wel verder.'

Peter Barnard (links) werd in 2013 uitgeroepen tot Vrijwilliger van het Jaar bij AV '40. Marcel Taal overhandigde hem de bloemen.

De ervaring die hij bij Sparta opdeed met Club Webware gebruikte hij bij AV '40, waar onlangs hetzelfde systeem werd geïntroduceerd. 'Ik denk er nu over om het bij beide clubs in principe te blijven doen, maar wel anderen erbij te betrekken. Dat ik niet de enige ben bij de club die ermee kan omgaan.'

Barnard kende De Kleijn goed. Hij herinnert zich vooral diens enorme passie voor atletiek. Heeft Barnard diezelfde passie? 'Als ik eerlijk ben... eigenlijk wel. Je zult mij niet snel met een polsstok over een lat zien springen maar als ik als jurylid mensen zo bezig zie, dan vind ik dat ongelooflijk leuk. En dan vooral nog die pupillenwedstrijdjes, die vind ik het allerleukste. En volgens het wedstrijdreglement heeft elke pupil een geldige poging. Heel prettig.'

'De kunst bij pupillenwedstrijden om de probleempjes met een kwinkslag en een lach op te lossen. Meestal lukt dat ook wel. Ouders kunnen soms wat pissig zijn. Ja, dat gebeurt wel. Dan reageren ze wel wat uh.. fors. Dan moet je in ieder geval nooit boos worden. Een glimlach of een vrolijke noot werkt het best.'

Bij de meeste clubs in de Haagse regio strijden de pupillen nog in wedstrijdjes in de 'klassieke' stijl. 'Ik heb dit jaar nu één keer die aanpak volgens Athletics Champs meegemaakt, bij De Spartaan. Ik was daar voor de elektronische tijdwaarneming. Bij de sprints gaat dan de ene groep na de andere. Waanzinnig leuk. Aanvankelijk leek het alsof we meer juryleden nodig hadden. Maar toen ik het zelf zag bij De Spartaan... Het lijkt me voor de kinderen leuker. Ook voor de jury wel. Het is actiever, het gaat sneller.'

Peter Barnard was lang lid van trimclub Clingeldael. Ruim twintig jaar geleden wilde hij wat serieuzer met hardlopen aan de slag en stapte over naar The Hague Road Runners. 'Dat pakte me, ik ben ook een trainerscursus gaan volgen. Zo'n tien jaar terug wilde ik iets anders - ook omdat het hardlopen niet zo goed meer ging - en via kennissen kwam ik in de baanatletiek terecht, bij Haag Atletiek. Daar vroegen ze me of jureren niet wat voor mij was. Ik ben heel voorzichtig begonnen en het beviel goed. Leuke sfeer, leuke collega's en die kinderen waren leuk bezig. Zo ben ik er verder ingerold en kwam ik ook bij andere verenigingen terecht. En ik ben jurycursussen gaan volgen. Verschillende dingen, vooral de ET vind ik prachtig. Alles met computers vind ik prachtig.'

Dat maakt hem breed inzetbaar, zogezegd. Het zijn gewilde vrijwilligers ('je wil niet weten hoe gewild...') in de atletiek. 'Het juryvak trekt me van alles het meest. Omdat je lekker buiten bezig bent, contact met mensen hebt. Die hele sfeer is leuk. Ik verheug me ook op die dagen.'

De pupillenwedstrijden vindt hij prachtig, maar zeker ook de Dutch Double Decathlon of 20-kamp bij AV '40 in september. 'Voor mij hét hoogtepunt van het jaar. Omdat de club 75 jaar bestaat hebben ze er natuurlijk een heel feestprogramma omheen. Twee dagen vól aan de bak. Ik denk er over om een hotelkamer te nemen. Want ja, een auto heb ik niet en het is toch gauw een uur fietsen naar Delft. 's Ochtends vroeg heen, 's avonds heel laat weer terug...'

Van de wegatletiek naar de baanatletiek. Meestal gaat het andersom, maar Barnard vindt de baan ook leuker. Nu althans. 'Twintig jaar geleden was ik gegrepen door de wegatletiek. Ik heb een keer of negen de CPC gelopen, hier in Den Haag natuurlijk het jaarlijkse hoogtepunt. 1999 was mijn beste jaar ooit met de marathons van New York en per ongeluk ook die Rotterdam. Ik begeleidde als trainer een groepje richting de marathon en liep ook mee die dag. Ik kijk wel tot waar ik kom, zei ik nog. Maar ja, het lichaam had er wel zin in. Lopen, lopen, lopen... Heel rustig natuurlijk. Zat ik ineens in het Kralingse Bos. Toen ben ik maar naar de finish doorgelopen.'

Rennen is voor Barnard niet meer mogelijk. Maar zie, in het nordic walking en sportief wandelen vond hij iets nieuws. 'Nee, niet bij The Hague Road Runners, daar doe ik eigenlijk niks meer behalve dan de tuincommissie. Een goedmakertje, zou je kunnen zeggen. Ik ben al van jongs af gek op tuinieren en zo hou een beetje contact met de club. Maar dat nordic walking doe ik meer voor mezelf.'

'Het is een soort wild wandelgroepje, eigenlijk. Elke dinsdag, met mensen die ik nog van trimclub Clingendael ken. Ik ben er ingesprongen toen dat heel populair was, zo'n tien jaar terug, en heb toen ook een trainerscursus gevolgd. De hype is nu over, maar het pruttelt nog vrolijk verder, zal ik maar zeggen. Ik denk er over om het groepje uit te breiden met wandelaars, want dát zit natuurlijk flink in de lift. Wie weet wat er uit voortvloeit.'

Hij zou zijn nieuwste 'dingetje' wel verder willen vormgeven in samenwerking met Sparta. 'Misschien zijn ook andere clubs wel geïnteresseerd, maar ik wil het voorlopig nog in eigen hand houden. Bij Haag Atletiek hebben ze al een mooie wandelafdeling en dat kan bij Sparta natuurlijk ook. Eerst een basis leggen en dan verder uitbouwen, met wandelen voor kwetsbare groepen bijvoorbeeld om die ook in beweging te krijgen. Je stapt heel laagdrempelig in en je kunt hier in de duinen natuurlijk úren wandelen.'

Tekst: Pim van Esschoten