Impact buiten de baan: drieluik event presentation team, deel III

De microfonist met vier paar ogen

De microfonist is er voor de show, voor de sfeer, maar ook om het publiek te informeren. Jeroen Bervoets is al meer dan vijftien jaar microfonist of speaker zoals hij zelf zegt. Hij probeert resultaten altijd positief te verwoorden. Als hij vertelt over zijn aandeel tijdens het EK in 2016, krijgt hij weer kippenvel. Ook kleine lokale wedstrijden begeleidt hij met plezier. ‘Ik ben nog lang niet klaar als microfonist, ik vind het veel te leuk!’

Jeroen was zelf zo’n dertien jaar actief als hordeloper. Destijds trainde ik bij ARV Ilion in Zoetermeer de junioren. Na afloop van een wedstrijd vond ik dat die kinderen een prijsuitreiking verdienden. Dus ging ik op de polsstokhoogspring-mat staan en riep: “De prijsuitreiking!”. Dan kwamen de kinderen en een handje publiek vanzelf mijn kant op. Dat was het moment dat de jurycoördinator dacht: er komt een cursus microfonist aan bij de Atletiekunie, dat is wat voor Jeroen. De cursus bestond uit drie avonden en een hele dag, dat deed ik er wel even bij. Al snel werd ik bij buurtverenigingen in de regio gevraagd. Dan horen steeds meer mensen je en wordt je voor steeds grotere wedstrijden gevraagd. Zo is het vijftien jaar geleden klein begonnen maar inmiddels uitgegroeid tot een echte hobby.’

‘Wat ik communiceer hangt af van het type event’

Publiek, atleten en officials

Mijn taak is het informeren van het publiek. Maar ook de atleten, bijvoorbeeld als een onderdeel uitloopt zodat ze later starten met hun warming up. Daarnaast komt het voor dat ik officials, zoals juryleden, scheidsrechters en wedstrijdleiding informeer, bijvoorbeeld bij het verplaatsen van de locatie of omdraaien van een onderdeel. Ook doe ik mededelingen bij extreme weersomstandigheden of als er een auto verkeerd geparkeerd staat. Wat ik wel en niet vertel, is natuurlijk afhankelijk van het type wedstrijd. Bij een NK heb ik simpelweg geen tijd om huishoudelijke mededelingen te doen, maar als ik aan de slag ga voor mijn eigen vereniging Ilion in Zoetermeer, dan bestaat het event presentation team alleen uit mezelf,’ lacht Jeroen.

‘De kunst is er bij te zijn op het moment dat het gebeurt’

Ogen tekort

'Tijdens een atletiekwedstrijd gebeurt er een heleboel tegelijk, er zijn vaak twee, drie of vier onderdelen bezig. Je hebt eigenlijk meerdere paren ogen nodig. Maar ja, ik heb maar één microfoon en één paar ogen. Je moet keuzes maken, wat vertel je wel en niet, naar wie ga je toe. Soms neem je de verkeerde beslissing. Het is de kunst van de microfonist om er bij te zijn op het moment dat het gebeurt. Bij grote toernooien zit ik hoog in het stadion, dan heb ik steeds één oog op veld en één op het beeldscherm en vaak nog afgewisseld met mijn eigen scherm waar ik alle tussenstanden volg. Ik ben van mezelf gelukkig vrij rustig.’

‘Niemand komt bij mij als laatste over de streep’

Positief verwoorden

‘Het is wel een verantwoordelijke taak, microfonist. Er zijn immers twee soorten mensen bij een sportwedstrijd die hun fouten niet kunnen herstellen, want iedereen hoort ze. Dat zijn de starter en de microfonist. Ook zijn er duidelijke do’s & dont’s. Je mag bijvoorbeeld niet teveel informatie vrijgeven die een race kan beïnvloeden. Als ik meld dat iemand op de koploper aan het inlopen is, weet die wellicht een versnelling te plaatsen.

Wat ik persoonlijk altijd probeer is positief verwoorden. Iemand komt niet als laatste over streep, maar bijvoorbeeld als 12e. Heeft een atleet een mindere dag en blijft hij of zij ver van z’n pr af, dan vergelijk of noem ik dat niet. Dan communiceer ik het resultaat neutraal in de trant van: zijn beste prestatie van vandaag is zeven meter. Terwijl als iemand beter presteert, dan benadruk ik juist dat het om een nieuwe pr gaat.’

‘Ik herken veel atleten op afstand aan hun manier van lopen’

Passie voor atletiekwereld

Grote en kleine events, ik doe het allebei graag. Wel ga je er allebei met een heel andere insteek heen. Ik besef me heel goed dat er iets heel anders van mij gevraagd wordt bij een lokale pupillenwedstrijd. Ook mijn voorbereiding is dan niet te vergelijken, dan ga ik op zoek naar leuke begeleidende muziek voor de kinderen. Bij een grote nationale wedstrijd verdiep ik me uitgebreid in de atleten: wie zijn het, wat zijn de limieten en de pr’s. Dan ben ik gemiddeld twee avonden bezig met voorbereiden per wedstrijddag. Ik kan het beperken tot twee avonden omdat ik de atletiekwereld sowieso volg, ik ken veel atleten en hun prestaties. Ik herken ook veel atleten op afstand aan hun tenue en hun manier van lopen. Deze passie heeft Jeroen ook naar het EK in Berlijn gebracht waar hij een filmploeg hielp bij het in beeld brengen van de atleten en hun coaches, familie en vrienden op de tribune.’

Publiek uit z’n dak!

‘In de aanloop naar het EK in Amsterdam werd het event presentation gebouwd en leerden we op elkaar in te spelen. ‘In eerste instantie zou ik niet een van de speakers zijn. Er waren meer ervaren mannen, maar door de jaren heen ben ik toch in het team gegroeid, dat wilde ik ook graag. Ik heb in 2016 het wedstrijdverslag van alle vrouwen-onderdelen gedaan. Bij de aankondiging van Dafne op de 100 meter, hoefde ik haar naam maar te noemen en het publiek ging uit z’n dak. Ook de gouden plak voor Anouk Vetter op de meerkamp was geweldig om vocaal te begeleiden. Als ik daar aan terugdenk, krijg ik weer kippenvel. Sowieso het hele toernooi meemaken in dat stadion, iedereen ging los, fantastisch!

Een andere heel bijzondere ervaring was het bijwonen van de Paralympics in Rio. Er was een radiostation ingericht voor blinde en slechtziende, ik vertelde deze mensen wat er op het veld gebeurde bijvoorbeeld bij een enorm gejuich.’

Foto: Bjorn Parée