Simone Richardson ontvangt Nederlandse Leadership Award

Ze komt zelf uit de baanatletiek, maar werkt sinds begin dit jaar voor de grootste organisator van evenementen op de openbare weg: lopen, wandelen, fietsen. Directeur Simone Richardson (1972) van Le Champion beschikt volgens de Atletiekunie over natuurlijk leiderschap. Daarom nomineerde de bond haar voor de European Athletics Women\'s Leadership Award. De internationale award ging uiteindelijk naar IJsland, Richardson ontvangt de Nederlandse versie.

Als tienjarig meisje beloofde ze Willie Banks dat ze atlete zou worden en daaraan heeft ze zich gehouden. Die wonderlijke ontmoeting vond plaats na afloop van de FBK Games, net buiten het stadion in Hengelo, waar atleten en fans elkaar konden ontmoeten. ‘Bij die wedstrijd ontstond mijn liefde voor deze sport.\'
Niet het hinkstapspringen van de Amerikaan werd haar discipline, maar hordenlopen, hoogspringen en de meerkamp. Ze was lid van MPM in Hengelo en later van GVAV, een van de voorlopers van het huidige Groningen Atletiek. Min of meer noodgedwongen moest ze zich al snel gaan toeleggen op het trainen van anderen. Dat deed ze later ook bij CIKO in Arnhem.

‘Ik raakte al snel geblesseerd. Maar die ervaring bracht me er wel toe Bewegingswetenschappen te gaan studeren. Ik wilde weten hoe het toch kwam dat veel atleten op jonge leeftijd geblesseerd raken. Kennelijk werd er niet op de goede manier getraind. Ook de relatie tussen coach en pupil interesseerde me erg: hoe de een de ander kan stimuleren.\'

Breedtesport
Na haar studie werkte ze bij de gemeente Doetinchem in de tijd dat de lokale overheid via de zogenoemde Breedtesportimpuls initiatieven konden nemen om meer mensen in beweging te krijgen. Tussen 2000 en 2005 werkte ze voor NOC*NSF aan de ondersteuning van sportbonden. De Atletiekunie was er daar één van. ‘Ik zat vaak met besturen en directies om tafel om te bespreken hoe ze tot een beter meerjarenbeleid zouden kunnen komen. Ik wil er altijd uithalen wat erin zit. En beleidsmatig werken vind ik leuk\', zegt ze.

Dat werk bracht haar ook in contact met de Nederlandse Rugby Bond, waar ze in 2005 in dienst kwam als directeur. Ze organiseerde er internationale evenementen, maar moest vooral zorgen dat de bond, die financieel in zwaar weer was beland, kon voortbestaan. ‘Bezuinigen was noodzakelijk, maar dat is wel ten kosten van de topsportambities gegaan\', zegt ze terugkijkend.

Als een nieuw aangetreden bestuur besluit een andere koers te gaan varen dan haar voor ogen staat, besluit ze te vertrekken. ‘Jammer, want ik had het erg naar mijn zin. Maar het is ook normaal in een complexe organisatie als een sportbond dat je het niet eens kunt worden. Net als overal heb je te maken met een bondsbestuur, met vrijwilligers, met verenigingen en met de professionele staf van het bondsbureau. Ieder heeft zo zijn eigen ambities en verwachtingen. Sport is emotie en dat kan knap lastig zijn. Aan de andere kant zijn het veelal mensen die zich met hart en ziel voor hun sport inzetten en dat maakt het ook zo mooi om er te werken.\'

Le Champion
In februari 2009 trad ze in dienst van Le Champion. De Noord-Hollandse stichting geniet in atletiekkringen vooral bekendheid door de Halve van Egmond en de Damloop, maar organiseert bijvoorbeeld ook de Wandelvierdaagse in Alkmaar en de Fietsvierdaagse in Hoorn. Ze keerde daarmee ook terug naar haar oude passie: mensen in beweging krijgen.

‘Bij Le Champion proberen we vooral veel aandacht te besteden aan de beleving. Het gaat niet alleen om het lopen of fietsen, maar ook om het genieten van natuur en cultuur. Onze kracht is dat mensen die combinatie van natuur en cultuur leuk vinden en terug komen en dat we steeds nieuwe groepen weten te trekken. Soms is dat heel spannend. Toen we besloten om bij het jubileum van de Damloop ook op zaterdagavond startgelegenheid te geven, wisten we niet waar dat toe zou leiden. Maar met 25.000 extra inschrijvingen hebben we kunnen ontdekken dat de groei er kennelijk nog niet uit is.\'

Hoe komt dat?
‘Mensen vinden het leuk om te trainen, maar ze willen ook graag een prestatie neerzetten. Dat geeft voldoening. Je ziet steeds meer mensen op hogere leftijd beginnen met sport. Als stichting willen we hen evenementen aanbieden, maar we dienen ook het maatschappelijk belang om mensen verantwoord in beweging te krijgen.\'

In de komende tijd wil Richardson de samenwerking met onder meer atletiekverenigingen versterken. ‘Veel mensen willen weliswaar zelfstandig lopen, maar ze hebben ook behoefte om dingen samen te doen, zoals een goede voorbereiding op een evenement. We moeten goed onderzoeken hoe we die markt kunnen aanboren. Atletiekverenigingen zullen in ieder geval van het imago afmoeten dat je daar alleen terecht kunt als je al een geweldige conditie hebt.\'
Le Champion staat erom bekend dat het steeds nieuwe en bijzondere evenementen bedenkt. ‘Mijn voorganger Cees Lansbergen was daarin natuurlijk een creatief fenomeen. Het zal lastig zijn hem te evenaren. Maar we hebben inmiddels een staf van zeventien mensen, er zijn nog tal van mooie gebieden waar we iets kunnen organiseren.\' Over die ideeën zelf wil ze nog niets loslaten.

Award naar IJsland
De European Athletics Women\'s Leadership Award werd half oktober uitgereikt aan Thórdís Lilja Gísladóttir. De IJslandse oud-hoogspringster is assistent-professor aan de Universiteit van Reykjavik, op vele fronten bestuurlijk actief in de atletiek en coach.

Tekst: Cors van den Brink