AV Zeewolde wil midden in het dorp staan

De grote, groene weide wacht op de winter, de vorst en koek en zopie. Hier, bij de schaatsbaan van Zeewolde aan het Kluunpad, delen atletiekclub en ijsclub hun gebouwtje. Sybrigje Westerhof (45) is lid van beide. Ze is als Friezin opgegroeid 'met de schaatsen aan' zoals ze zegt. Lachend: 'Toch hoop ik dat er binnenkort een nieuwe bestemming wordt toegewezen aan deze natuurijsbaan.'

Sybrigje Westerhof bij het clubgebouw, dat de ijsclub en atletiekvereniging in Zeewolde delen.

Westerhof is een drijvende kracht bij de AV Zeewolde, die al jaren ijvert voor de komst van een atletiekbaan. Twee locaties selecteerde de gemeente, waaronder de plek waar nu de ijsbaan ligt. 'Beide locaties,' vertelt bestuurslid en jeugdcoördinator Westerhof, 'zijn doorgerekend op investeringskosten voor de infrastructuur en aanleg, maar ook de exploitatie.' Die andere locatie, aan de rand van het dorp in het bos, bleek uiteindelijk even duur. Maar de voorkeur van AV Zeewolde ligt bij de ijsbaanlocatie, dicht bij het centrum van het dorp.

Een gevoelige zaak, begrijpt ook Westerhof. De ijsclub heeft immers ook belangen. En samen? Een atletiekbaan die 's winters onder water kan worden gezet leek de oplossing. Maar een onderzoek daarnaar in 2010 kreeg een negatief advies. Breekpunt was wel dat de gemeente een rondgaande baan erkende als een 'basissportvoorziening'. Westerhof: 'Ons is vaak verweten dat we teveel wilden, een Olympische baan. Maar voor ons stond vast dat een atletiekaccommodatie zonder rondgaande baan te duur betaald is. De investering is weliswaar hoger dan wanneer je alleen werp- en springvoorzieningen aanlegt, maar zeker niet het dubbele.' Bovendien: 'Onze loopleden betalen mee. En lopen is ook een belangrijke basis voor werpen en springen.'

Volgende maand, in december dus, volgt opnieuw een belangrijk moment als de gemeenteraad van Zeewolde moet beslissen over de locatie. 'We hebben,' vertelt Westerhof, 'veel financieel voorwerk gedaan, met een plan van eisen en een businesscase. 'De exploitatie is namelijk volledig voor rekening van de vereniging, zoals in Zeewolde geldt voor alle buitensport. De gemeente betaalt alleen de aanleg van de baan.'

Dat betekent dus ook een groot avontuur voor haar vereniging. 'De contributie stijgt volgens onze plannen stapsgewijs van 80 naar 110 euro per jaar, maar blijft nog steeds lager dan bij het voetbal en hockey.' AV Zeewolde telt 330 leden. Tweederde behoort tot de loopgroepen die ook hun contributie zien stijgen. Westerhof: 'Iedereen gaat mee in de verhoging. We hebben het plan voorgelegd tijdens de ledenvergadering. Ze hebben unaniem ingestemd.'

Zonder atletiekbaan is het behelpen voor AV Zeewolde en de 120 jeugdleden. De junioren trainen eens per week op de baan in Harderwijk en een keer op het evenemententerrein nabij het clubhuis. Daar ook doen de pupillen het. Westerhof: 'We komen met nieuwe pupillen op wedstrijden zonder dat ze ooit een hoogspringmat onder de billen hebben gevoeld. Ik geef ze soms eerst een rondleiding op de baan. Kijk, zeg ik dan, dit is een discuskooi. Als je later groot genoeg ben, mag je daar ook in staan.'

Nu de wintertijd is ingegaan, trainen de jeugdleden in verschillende gymzaaltjes. Sybrigje Westerhof rijdt met de materialen door Zeewolde. Van clubgebouw naar zaal en weer terug. 'Trainen doen we vaak ook nog op incourante tijden, omdat we bij de verdeling van zaalruimte achter in de rij staan.'

En toch. AV Zeewolde bloeit en bruist. Hoe dat kan? 'Ik denk omdat we een leuk trainersteam hebben. We hebben elkaar groot gemaakt, zeg maar. Als we een idee hebben, gaan we het gewoon doen. Zo bedachten we eens aan het einde van het crossseizoen dat het toch wel leuk was nog één keer op het strand te trainen. Ja, zeiden we, en dan gaan we extra uitpakken en stoere spelletjes doen; kracht, coördinatie, vies worden. En dan mogen ze ook vriendjes meenemen of hun vader. En na afloop halen we frietjes. Dat doen we nu voor de vierde of vijfde keer. In Zeewolde is de Donkey Run nu gewoon een begrip.'

'Af en toe,' lacht ze, 'worden we gewoon doodmoe van onszelf. Ik weet niet wat ons geheim is. We hebben een clubje mensen die de schouders er onder zetten en elkaar verstaan. En zich onderling veilig genoeg voelen om te experimenteren. Iedereen is meegegaan in die ontwikkeling. En als we weten dat iemand, een van de ouders of zo, ergens goed in is dan zuigen we 'm bij wijze van spreken naar binnen.'

Jawel, Westerhof is veel tijd kwijt aan haar club. Van schaatsen komt de laatste jaren weinig meer terecht. 'Dat kun je hier in Zeewolde ook maar een paar dagen per jaar doen, soms maar een paar uur. Of ik moet naar Biddinghuizen gaan, naar de kunstijsbaan. Maar eigenlijk ben ik nu gewoon te druk met de atletiekclub.'

Als zelfstandige adviseert ze bedrijven op het gebied van marketing. 'Wat ik voor klanten doe, doe ik hier ook. Strategisch denken, steeds een meter vooruit denken. Vooral richting de politiek in Zeewolde. We willen laten zien dat we bestaansrecht hebben.' Recent sleepte ze een aanzienlijke subsidie binnen van Sportimpuls voor Grenzeloos Atletiek, een project voor aangepast sporten. 'Het mooie van een jonge vereniging als de onze - we bestaan pas vijftien jaar - is dat we makkelijk meegaan in de nieuwe ontwikkelingen binnen de atletiek. We heben geen last van historie. Athletic Champs is ons bijvoorbeeld op het lijf geschreven.'

Ook 'Een levenlang bewegen' (van 4 tot 94 jaar) ziet de AV Zeewolde als een missie voor de vereniging. 'Aangepast sportaanbod is daarop een logische aanvulling. Atletiek leent zich ook bij uitstek voor een gedifferentieerd sportaanbod. Is dat niet wat we in onze trainingen doen? Differentiëren, met de atleet als uitgangspunt. Lopen, springen en werpen zijn bovendien belangrijke basisbewegingen.' Westerhof ziet de subsidie ook als een impuls voor de héle vereniging. 'En het leuke is dat we ook trainers uit de loopgroepen werven voor aangepast sporten. Vraag je ze gewoon als atletiektrainer, zeggen ze nee. Maar ze hebben vaak wél affiniteit met die groep mensen met een beperking.'

Enige schroom voelde ze wel bij het aanvragen van de subsidie. 'Ik sprak Heleen Moes van de Atletiekunie en zei haar dat het eigenlijk van de zotte is, omdat we niet eens een baan hebben. Pas op hè, zei Heleen. Als het goed genoeg is voor jouw atleten, is het ook goed genoeg voor de aangepaste sport. Nou, ik terug in mijn hok...'

Plannen zat, daar in Zeewolde. Westerhof: 'Het is een avontuur, maar waarom niet?' Met Grenzeloos Atletiek' wil AV Zeewolde de maatschappelijke relevantie van de vereniging en de atletiek tonen. Daarom ook is er die voorkeur van de locatie van de atletiekbaan aan het Kluunpad, dicht bij het centrum van het dorp. 'In het bos worden we een andere vereniging. Niet minder leuk, maar wel anders.'

'Hier, aan het uiteinde van het vrijetijdshart van Zeewolde, zitten we tussen de scholen, maar ook wooncentra voor ouderen, fysio's en andere voorzieningen. We kunnen ouderen hier niet alleen sport en bewegen aanbieden, maar ook een sociaal netwerk. En andersom kunnen ze voor de vereniging van waarde zijn als jurylid of bij het onderhoud van de baan.' Het past ook naadloos bij de ideeën die bij NOC*NSF leven over de open en multifunctionele vereniging. Zo ziet Sybrigje Westerhof het dan ook voor zich: 'Niet de vereniging krijgt een atletiekbaan, maar héél Zeewolde.'

Tekst en foto: Pim van Esschoten