'Atletico is een stuk van mijn leven geworden'

Kijkend over de atletiekbaan, ziet Gerard Jansen de nieuwe baan al helemaal voor zich. Niet rood zoals nu, ook niet blauw. 'Zoals in Breda. Elke laan een eigen kleurtje. Licht-donker, licht-donker.' Jansen weet ook wel dat het voor de sport zelf niks uitmaakt. Maar hij leeft zich in de gedachten van de jeugd in die zich verheugt op een bezoek aan Gendringen. Aan die baan met al die kleuren. 'Je moet opvallen, durven. Eigenlijk niks voor de Achterhoek, hè.'

Het moet een soort voorbeeldbaan voor Athletics Champs worden, hoopt Jansen (56). 'Dat zou hier optimaal moeten functioneren. Met een nieuwe indeling van het middenterrein met veel kunstgras, zodat je ook overdwars kunt gaan sporten. De leerlingen van dertig basisscholen maken tijdens hun sportdagen ook gebruik van deze baan. En wat geldt voor Athletics Champs geldt ook voor die scholen. Het grijpt mooi in elkaar.'

Gerard Jansen als microfonist bij het Rondje Oude IJsselstreek

De provincie Gelderland is al akkoord met de plannen tot renovatie, het wachten is nog op de gemeente. De voorzitter vertrouwt er op dat het allemaal goed komt, gesteund ook door de status die Atletico '73 geniet in Gendringen. 'We hebben een fantastische naam bij de gemeente, maar ook in de gemeenschap omdat we onze maatschappelijke rol ook oppakken. We hebben hier bijvoorbeeld drie groepen met autistische kinderen. En zo doen we meer.'

Onderwijzer Jansen is lid van Atletico '73 sinds het eerste uur. Hij vervulde in die veertig jaar zo'n beetje elke denkbare functie binnen de club. En daarbuiten als opleider van juryleden, scheidsrechters en wedstrijdleiders vanuit de Atletiekunie. Maar bovenal is hij een trots lid van Atletico. 'Het is een stuk van mijn leven geworden.'

Ooit zag hij hier Bram Som als jongetje van acht komen binnen wandelen aan de hand van zijn ouders. 'Bram kon ook fantastisch voetballen. Hij zou in elke sport de top hebben bereikt, daar ben ik van overtuigd. Heel sociaal en betrokken ook. Als het ook maar even paste in zijn programma trok hij bij de clubcompetitie zijn gele shirt aan. Toen hij in 2006 Europees kampioen werd in Göteborg, werd hij overal gehuldigd. Ook bij ons natuurlijk. Daar was hij het meest zenuwachtig voor, zei hij. Dat is toch heel mooi.'

Later kwamen Arnoud Okken en Gert-Jan Liefers naar Atletico. Ook Thijmen Kupers is een kind van de club. Jansen kan mooi over die talenten vertellen, maar de herinnering aan dat dikkige jongetje dat lang geleden bij de club kwam aanwandelen, is hem even dierbaar. 'Bij het voetbal hadden ze hem een beetje weggepest. Ook bij ons deden ze wat lacherig. Tot hij een bal pakte en die zó ver wegwierp... Verrek, zag je die andere jongetjes kijken, kun jij dát? Dat moment zit voor altijd hier,' wijst hij op zijn hart.

'Het doet denken,' zegt Jansen, 'aan die pindakaasreclame: Kom maar Pietertje, even wisselen... Dát kunnen wij met onze sport. Voetballen of handballen zou misschien nooit lukken, maar bij atletiek was hij op dat ene onderdeel ineens een heel grote meneer. Dat is mooi, dat is de kracht van atletiek. Het is zo veelzijdig, zo breed.'

En toch. 'Zoals het nu is blijft de atletiek niet bestaan. Kijk maar naar die skihelling,' verwijst Jansen naar het teruglopend ledenbestand na de pupillenleeftijd. 'Kom ik weer uit bij die maatschappelijke rol van de sportvereniging; we moeten de jeugd veel meer laten bewegen. Het overgewicht zien we ook hier in de Achterhoek hand over hand toenemen. Ik zie het in het onderwijs, het probleem is veel groter dan iedereen vermoedt. Terwijl de kinderen hier nog veel speelruimte hebben.'

'Je kunt,' vervolgt hij, 'als vereniging de wereld niet veranderen. Je kunt wel doen wat je rol is als vereniging. Mensen laten bewegen, dat is ons vak. Maar als kijk wat het aanbod is bij de wedstrijden voor junioren... Een hele dag op pad voor drie onderdelen, dat is toch belachelijk. Bij de pupillen hebben we nu Athletics Champs en daar zien we de verandering, al is er bij de clubs in het land nog veel weerstand.'

Bij de C- en D-junioren zou volgens Jansen ook zo'n verandering op gang moeten komen. 'Ik heb geen kant en klaar voorstel. We moeten wel durven na te denken hoe we atletiek interessanter kunnen maken voor die leeftijdsgroep. Sexier, om het met een beetje mooi woord te zeggen. We moeten af van het idee dat het altijd zo is geweest en dat het altijd zo zal blijven. Atletiek in de huidige vorm daagt de jeugd niet genoeg uit. Alle sporten ontwikkelen zich en hebben we in de atletiek niet die lef dan gaan we op den duur verliezen.'

Hij stoort zich geregeld aan de 'onechte argumenten' tegen de veranderingen volgens Athletics Champs. 'Wat moet sport zijn? Bewegen! Champs speelt daar op in. Of dat het allerbeste antwoord is, daarover kun je discussiëren,' zegt Jansen. Maar de richting en de gedachte erachter (meer onderdelen, meer pogingen per kind in een korter tijdsbestek) steunt hij volledig.

Hij was er dus blij mee dat enkele jaren geleden in het noorden van het land de eerste try outs begonnen met een nieuwe opzet voor pupillenwedstrijden? Jansen: 'Helemaal niet. Mijn eerste reactie was: ze willen weer wat anders. Ik ben en blijf een Achterhoeker. Ik dacht: Nou ja, het zal...'

Nu geeft Jansen ook al jaren leiding aan de jeugdwedstrijden in de regio die grofweg loopt van Wageningen tot Winterswijk en van Deventer tot Nijmegen. 'Wij noemen dat de stedenwedstrijden en daar was ik altijd al voorvechter van kortere wedstrijden. We voegden ook meer onderdelen toe. We zeiden ook al gekscherend: ze pikken onze goede ideeën in...'
Evengoed ging hij - nog altijd vol scepsis - eens kijken in Eindhoven bij een proefwedstrijd met Champs. 'Ik zag het enthousiasme, ik begon het steeds leuker te vinden. Klap op de vuurpijl was de stadioncross; over de mat van het polsstokhoogspringen, door de zandbak en een heuveltje naast de baan. Dit is het, dacht ik. Zo moet het.'

Binnen de regio van Jansen is nog lang niet elke van de ongeveer vijftien clubs overtuigd. 'Bij die clubs vinden ze het nog altijd te veel sportdag en te weinig atletiek. Maar we polderen er lekker op los, we zijn tot een compromis gekomen. Hier in de Achterhoek zijn we nu omen voeren we het bij de competitie in. Elders in onze regio willen ze nog experimenteren of het bij het oude laten.'

'Het is een mooi proces,' zegt Jansen, 'waarbij je alle kikkers in de kruiwagen moet zien te houden. Ik weet wel waar we uiteindelijk op gaan uitkomen en dat is we over een aantal jaren Champs hebben ingevoerd. Het idee blijft dat jeugdatletiek zich ontwikkelt. En het tempo waarin? Ach...'

De gerenoveerde atletiekbaan van Atletico '73 moet er straks klaar voor zijn. Champsproof zogezegd. Het zou volgens Jansen ook heel goed zijn voor zijn club, omdat het voor nieuw elan zorgt. 'Een goed moment voor wind in de zeilen in de Achterhoek, het past perfect.' Zoals het volgens hem ook goed is voor zijn club om uit te kijken naar een nieuwe voorzitter. Na negen jaar is het wel weer tijd voor een frisse, bestuurlijke wind. 'Dan ga ik weer andere dingen doen. Ik ben nu eenmaal een doener, dat vind ik leuk. De bestuurskamer is niet mijn favoriete plek in ons clubgebouw. Ik organiseer ook al 32 jaar het Rondje Oude IJsselstreek, samen met mijn zwager. Vergaderen doen we eens per jaar. Meer dan genoeg.'

Tekst: Pim van Esschoten
Foto's: Gerard Jansen