Een kijkje achter de schermen bij de EK Indoor

“We mogen weer!”

“We mogen weer! Leuk om je te zien. Hoe is het met jou? En thuis? Hè eindelijk weer eens aan de slag!” Zo maar wat kreten die rondgingen toen de Internationale officials elkaar weer zagen in Toruń voor het EK indoor atletiek. Het eerste grote toernooi sinds het WK 2019 in Doha. Wat voor atleten geldt, geldt ook voor ons officials: We mogen weer onze job doen voor de sport die we zo’n warm hart toedragen.

“Voel ik mijn neus nog!?”

Om dit toernooi mogelijk te maken waren er vele maatregelen getroffen om te zorgen dat COVID-19 geen kans kreeg. De belangrijkste: testen, veel testen! Iedereen moest 3-5 dagen van te voren een PCR-test doen. Omdat heel veel atleten en officials via Amsterdam reisden moesten die ook nog een PCR- test doen binnen 72 uur van aankomst in Amsterdam. En 4 uur voor het boarden van het vliegtuig naar Amsterdam een zogenaamde sneltest. Dat betekende voor sommigen dat ze om 0:00 uur van huis gingen om zich te laten testen en de vlucht te halen. Ik reed rond 05:30 uur van huis. Dat viel nog mee.

Bij aankomst in Polen werden alle atleten en officials vervoerd naar de indoorhal in Toruń. Daar werd ook een sneltest uitgevoerd. Ikzelf arriveerde op woensdag 3 maart. Toen was de organisatie al redelijk op stoom. Maar zeker eerder in de week was het voor de organisatie zoeken naar de beste manier om al die testen te organiseren. Hierdoor liepen de wachttijden soms aardig op.

Elke keer als je de indoorhal betrad werd je accreditatie gescand en gecheckt of je test nog geldig was. Want na 5 dagen moest je je laten hertesten. Je mocht niet in contact komen met mensen die niet geaccrediteerd waren. En iedere groep zat in aparte hotels om de ‘flows’ zoveel mogelijk gescheiden te houden.

Natuurlijk moest iedereen weer getest worden om naar huis te kunnen vliegen. Dus weer een PCR-test binnen 72 uur voor aankomst in Amsterdam in mijn geval. En een test 4 uur voor vertrek op het vliegveld in Warschau. Thuis waren ze natuurlijk weer blij me te zien. Maar eerst 5 dagen in quarantaine. En dan weer laten testen. En gek maar waar, elke keer dat je getest wordt, denk je … het zal toch niet … Gelukkig waren alle testen voor mij negatief. Onder de officials maakten we grapjes over al die testen en die wattenstaafjes, die natuurlijk noodzakelijk zijn om het evenement te organiseren. Grapjes in de trant van: “Voel ik mijn neus nog? Je herkent me niet meer na al die staafjes in mijn neus!”.

Voor mijn werk moet ik veel vliegen. Wel gemiddeld 1x per maand intercontinentaal. Sinds mijn laatste reis naar Brazilië in februari 2020 heb ik niet meer gevlogen en gereisd. Ik mag zelfs niet naar ons kantoor in Keulen. En werk al een jaar, zoals velen van jullie waarschijnlijk, alleen maar thuis. Dus deze trip was de eerste sinds lange tijd! Maar ondanks dat ik het in mijn vrije tijd deed en verlof had opgenomen, heb ik toch goedkeuring gevraagd aan ons Managementteam en een heuse Job Safety Analysis gedaan waarin ik met onze safety officer alle stappen heb doorgenomen!

Internationale Officials uit 9 Europese landen

Het team van International officials kwam uit 9 Europese landen. Maar ondanks dat we elkaar al lang niet gezien hebben, voelt het vertrouwd aan. Iedereen weet wat zij/hij moet doen en wat er van je verwacht wordt. Hebben we nooit discussies? Zeker wel. Als voorbeeld: sommige situaties waarbij er contact is tussen atleten leiden tot discussies omdat je deze situaties vaak van verschillende kanten kan bekijken. En indoor is er natuurlijk door de krappere bochten vaker contact tussen atleten! Een ander voorbeeld is het contact met de top van de ring aan de achterkant bij kogelstoters die stoten vanuit een draai. Voortstuwing of niet?

Welke functies vervulden de International Officials?

• 2 Technical Delegates: Gemma en Edmund (ESP, GER)
• Een Chief ITO: Chris (GBR) die de functies van scheidsrechter Start en Lopen combineerde.
• 6 ITOs: Luca, Krisztina, John, Can, Samuel en ikzelf (ITA, HUN, IRL, TUR, POR, NED). We waren scheidsrechter bij de technische onderdelen en videoscheidsrechter.
• Een International Starter Mark (GBR), International Photofinishjudge Ignacio (ESP) en International VDM judge Tim (GER)
• De Jury of Appeal bestond uit 2 International Officials: Antonio, de voorzitter, en Nicole (ESP, GER) die werden aangevuld met 1 van de ITOs. Helaas kon een 3^de collega door Corona omstandigheden niet komen vanuit Zweden.

Nieuw een videoscheidsrechter voor technische onderdelen

Voor het eerst bij een internationaal toernooi waren er 2 videoscheidsrechters! Een videoscheidsrechter voor het lopen kennen we al sinds 2016. Maar nu was er ook een aparte videoscheidsrechter voor technische onderdelen. En die rol mocht ik invullen. Het grote voordeel van een aparte videoscheidsrechter voor de technische onderdelen is dat deze heel snel op verzoeken vanaf het veld kan reageren. “Niels can you check this attempt at shotput?” of “Niels can you confirm that this attempt for longjump is valid?” Wanneer er maar 1 videoscheidsrechter is, dan heeft die al zijn aandacht nodig voor de looponderdelen en volgt de technische onderdelen meer zijdelings. Wanneer mijn naam werd genoemd via de portofoon wist ik vaak al waar het om ging omdat ik via een groot scherm samen met een operator van Hawkeye en een Poolse jury collega alle technische onderdelen op de voet volgde. En kon ik dus heel snel terug melden aan de scheidsrechter op het veld wat we zagen op de beelden. Sterker nog: ik kon ook eventueel direct contact zoeken met de scheidsrechter op het veld als ik dacht dat de jurering eventueel niet correct was of als bijvoorbeeld de lat bij het polsstokhoogspringen niet goed op de pennen lag.

Als official heb ik eigenlijk niet echt contact met het Nederlands team (ik zat wel met team op de heenvlucht naar Warschau). Maar je bent vooral bezig met je taak. Daarvoor was ik in Toruń. En nationaliteit speelt dan geen rol. Dat kan ook niet natuurlijk. Je moet neutraal blijven. Maar je ziet wel de beelden en ik kijk na afloop altijd even naar alle uitslagen. Het was een fantastisch EK voor de Nederlandse atleten en coaches. Voor de Nederlandse Atletiek!

Hopelijk kunnen alle atleten zich later dit jaar outdoor laten zien in Europa en zeker in Tokio. En kunnen wij, als officials, de volgende zin herhalen: “We mogen weer!”

Niels van der Aar