De atletiekfan Bjorn Paree
Bij ieder zichzelf respecterend atletiekevenement in Nederland en internationaal toernooi daarbuiten komt u hem tegen, steevast getooid in een oranje outfit: Bjorn Paree, misschien wel Nederlands grootste atletiekfan. De Atletiekunie sprak met hem over sportbeleving, zijn Album of Fame, ideeën voor meer atletiekfans en over zijn speciale relatie met atletiektoppers.
Bjorn Paree woont onder de rook van Schiphol in Aalsmeer. Zonder een echt sportief verleden, zwaarder dan 150 kilo startte hij in 2002 met lopen. Over zijn eerste 10 kilometerwedstrijd deed hij 58.02 minuten. Meer geïnteresseerd was hij echter in de tijd van de winnaar. Kamiel Maase werd zijn grote voorbeeld. Een jaar later liep hij zijn eerste halve marathon. In maart 2013 voltooide hij (98 kilo) zijn ultieme doel: de Zestig van Texel, in 6 uur, 57 minuten en 41 seconden. Op zijn Facebook-pagina staan honderden felicitaties, onder wie niemand minder dan Dafne Schippers, Robert Lathouwers, Remona Fransen en Marlou van Rhijn.
Wanneer wist jij dat atletiek jouw sport was?
In 2004 ben ik te elfder ure naar de Olympische Spelen in Athene gereisd. Wat ik daar gezien heb heeft mijn liefde voor de atletiek groot gemaakt. Met Facebook en Twitter is het bovendien heel makkelijk om de grote sporters te volgen. Sinds Athene ben ik heel veel evenementen gaan bezoeken. Ik was bijvoorbeeld ook in Beijing en Londen.
Wat maakt jou de grootste atletiekfan van Nederland?
‘Ach, ik vind het gewoon leuk, maak graag een praatje. De openheid en toegankelijkheid van atleten is bijzonder, iedereen wil wel praten. Bovendien weten ze dat wat ze tegen mij zeggen ook puur voor mij is en niet voor de rest van de wereld, ik ben een fan en géén journalist. Atleten zijn positieve mensen, hebben een uitdaging in hun leven. Ik ben geïnteresseerd in hoe ze trainen, wat ze er allemaal voor moeten doen. Je waardeert ze dan nog meer voor hun prestaties. Daarom ben ik meerkampers nóg beter gaan waarderen, zoals Eelco, Ingmar, Dafne, Nadine en Remona. Dafne is mijn favoriet: ze heeft mij tot nu toe iedere wedstrijd wel een juichmoment bezorgd, behalve dan de EK-finale 200 meter in Helsinki. In Londen won ik zo nog een paar biertjes van een aantal Britten. Ik was er van overtuigd dat ze de 200 meter zou winnen, en dankzij de snelle uitslag op de Atletiekunie-twitter kon ik hen als eerste laten zien dat ze Jessica Ennis versloeg. Na de bronzen medaille van Remona in Parijs hebben we het met z'n allen gevierd. Dat was ook enorm leuk. Ik voel mij een bevoorrecht mens.'
Je staat met iedere topatleet op de foto. Hoe heeft het zover kunnen komen?
‘Ik heb nu 556 foto's in ‘Bjorn's Album of Fame' staan ja. Ik ben ermee gestart in 2004 in Athene, toen ik daar na het wielrennen in het Holland Heineken House een aantal BN-ers ontmoette: Danielle Overgaag, Reinoud Oerlemans, Ellen van Langen en Jack van Gelder, en wilde graag met mijn vrienden delen dat ik die ook werkelijk ontmoet had. Nu is het gewoon grappig dat album. Guido Hartensveld (TDR-coach van onder andere Michel Butter, red.) heeft wel eens geroepen: "Als je echt meetelt als topatleet sta je in Bjorn's fotoalbum." Je moet dan wel eerst aan een internationaal toernooi meedoen.'
Echte favoriete foto's heb ik niet. Voor mij is het verhaal achter de foto veel belangrijker. Die met Dafne Schippers is van Parijs, EK Indoor 2011, eigenlijk een mislukte foto, maar mooi om met (toen nog) de juniorenwereldkampioene van 2010, die ik toen pas voor het eerst ontmoette, op de foto te staan. De meeste moeite heb ik moeten doen voor die van Usain Bolt. Dat was in 2009 na de Memorial van Damme in Brussel. Ik kwam bij het atletenhotel Isinbayeva tegen, die ik nog kende van de European Convention in 2008 in Amsterdam. Ze wist mij te vertellen dat Bolt zaterdagochtend om 10 uur zou uitchecken. Dus stond ik al om 9 uur voor de deur. Om 10 uur kwam hij met een aantal lijfwachten naar buiten lopen. Vlak erna kwam Tyson Gay, toch tweede in Berlijn bij de WK. Die liep daar moederziel alleen en vroeg om de snelste manier naar het vliegveld. Ik heb ‘em de tram geadviseerd."
Hoe kan de atletiek en Atletiekunie meer atletiekfans krijgen?
'Door meer promotie. Met meer zendtijd wordt de sport populairder. Als de NOS in de week voorafgaand aan de NK op dinsdag of donderdag reclamespotjes maakt met interviews met gouden kanshebbers moet dat werken. De mensen weten niet dat het er is. Op mijn werk bijvoorbeeld weten ze het alleen van mij. De kaartjes kosten bovendien weinig, dus dat kan geen belemmering zijn. De Atletiekunie zou meer reclame buiten de normale reguliere lijnen moeten bewerkstelligen. Als een enthousiaste topatleet zoals Pelle Rietveld bijvoorbeeld in RTL Boulevard of Life ‘n Cooking zit moet dat volgens mij gaan werken.'
Wat is jouw eigen sportieve hoogtepunt?
‘Ik ben vanaf het begin, in 2002 zelf gaan lopen, wilde iets bereiken. Natuurlijk was mijn hoogtepunt mijn Zestig van Texel in maart. Je krijgt bewust en onbewust door de jaren heen veel adviezen van coaches en topatleten. Mooi vond in ik Göteborg de uitspraak van Vince de Lange, coach van Eelco Sintnicolaas. Ik vroeg ‘em of hij niet vooraf de indoorbaan in Göteborg was gaan verkennen. Hij zei dat dat niet hoeft: "Als je goed bent kun je overal presteren." Ik heb onder andere van Ingmar Vos geleerd dat wanneer een training wat minder gaat je niet moet zeuren. Je moet gewoon geduld hebben.'
Waar gaan we jou tegenkomen deze zomer?
Eind mei ga ik weer met Erik van Leeuwen en Roel van Opdorp naar Götzis (Oostenrijk) naar de Internationale Meerkamp. In juni is er het NK Teams in Den Haag wat mooi gaat worden. In juli het NK Atletiek in Amsterdam alwaar ik weer vrijwilliger (op het veld bij kogelslingeren, discuswerpen en speerwerpen) ben. De WK Atletiek in Moskou en de WK Gehandicapten Atletiek zijn nog erg onzeker. Als ik ga wordt het maar voor een paar dagen. In september wil ik graag eens naar de Internationale Meerkamp in Talence (Frankrijk). Voormalig topatlete Laurien Hoos roept al jaren dat ik daar echt eens naar toe moet. Vanaf september begint dan weer het wegseizoen en ben ik bij grote wedstrijden erbij als hardloper (onder andere de Dam tot Damloop & Zeeuwse Kust Marathon) of als Fan/Fotograaf (bijvoorbeeld de Amsterdam Marathon).
Foto's: Bjorn Paree en Erik van Leeuwen
