Bescheidenheid siert ……??

Wanneer wij de encyclopedie er op naslaan om de werkelijke betekenis van bescheidenheid te achterhalen dan geeft de beschrijving aan; ‘als je niet op de voorgrond dringt’. Laat deze betekenis nu juist mijn eerste indruk zijn van atletiekverenigingen tijdens mijn eerste half jaar bij de Atletiekunie. Hiervoor heb ik elf jaar ervaring opgedaan bij de Gelderse Sport Federatie waar ik met meer dan 400 sportverenigingen, van atletiek, rugby, fietscross, voetbal, zwemmen, enz. heb mogen werken. Door met deze grote diversiteit aan sportverenigingen en sportdisciplines in aanraking te komen, heb ik een goed beeld kunnen krijgen wat er in ons Nederlands sportlandschap gebeurt. Ik heb met een grote diversiteit van voorzitters en bestuurders geanimeerde gesprekken gevoerd over hun vereniging. Opvallend is dat bijna iedere bestuurder trots is op de vereniging en zich verantwoordelijk voelt voor het wel en wee van deze vereniging. Tot zo ver zijn er geen uitzondelijke verschillen met de atletiekverenigingen waar ik nu mee werk. Alleen kan ik mijzelf niet aan de indruk onttrekken dat de atletiekvereniging zichzelf bescheidender opstelt dan menig andere vereniging. Is het een probleem om bescheiden te zijn? Nee, dat niet maar deze beleefdheid of ingetogenheid moet niet resulteren in onderdanigheid of onderworpenheid.

Accommodatie perikelen

De afgelopen zes maanden heb ik Nederland mogen doorkruisen om diverse verenigingen te bezoeken met accommodatie vraagstukken. Verenigingen zijn volop bezig met renovatie en of nieuwbouw, wat een positieve ontwikkeling is voor onze atletieksport. Vaak zijn de kosten wel een probleem. Dikwijls heb ik te horen gekregen dat de gemeente geen of onvoldoende geld beschikbaar heeft voor de reeds geplande renovatie. De reden hiervoor is bezuiniging of een eerdere investering in andere sportaccommodaties zoals nieuwe kunstgrasvelden voor voetbalverenigingen. Dit hoeft geen probleem te zijn, alleen verontrust het mij dat deze vereniging hier niet tegen ageerde? Er werd begrip getoond voor de keuze van de gemeente omdat zij de noodzaak van een kunstgrasveld hoger inschaalde dan een toplaagrenovatie van de atletiekbaan. Natuurlijk zijn deze investeringen onderhevig aan politieke keuzes door druk van de achterban, maar weet dat de plaatselijke voetbalvereniging hun leden niet voor niks mobiliseert om het kunstgrasveld er door te krijgen.

Het bovenstaande voorbeeld is mij de afgelopen half jaar wel zeven keer ter ore gekomen en dat vind ik jammer. Hiermee doen de verenigingen zichzelf en haar leden op termijn te kort. Een toplaagrenovatie van een atletiekbaan is de helft goedkoper dan een nieuw kunstgrasveld en nagenoeg even duur als een toplaag kunstgras renovatie. Daarnaast gaat een atletiekbaan ook nog eens langer mee. En is de maatschappelijke waarde van de atletiekbaan vele malen groter dan welk ander buitensportveld doordat veel basis- en vooral middelbare scholen veelvuldig en structureel gebruik maken van de atletiekbaan.

De leden van de atletiekvereniging zijn verdeeld over alle leeftijdsgroepen, jong tot oud, en iedereen is ook daadwerkelijk actief lid en maakt gebruik van de baan en niet zoals veel andersoortige sportverenigingen waarbij een groot aantal leden ondersteunend/niet-actief lid is maar wel op de ledentotalen wordt opgevoerd.

“Beste atletiekvereniging, ben bewust van jullie eigen maatschappelijke waarde, spreekt dit uit en laat het zien! Vertel de buitenwereld maar zeker de gemeenten wat er allemaal speelt op jullie baan en gebruikt dit in de onderhandeling. Breng je maatschappelijke waarde in kaart want alleen dan weet je gemeenten te overtuigen van het nut en de noodzaak van jouw accommodatie.”

Waardering sportverenigingen

Vooruitblikkend naar de uitkomsten van ons jaarlijkse waarderingsonderzoek onder de verenigingen valt één van de uitkomsten op. De verenigingen waarderen voor het derde jaar op rij hun eigen aanbod lager dan het jaar daarvoor. Dit is opvallend omdat de atletiek- en loopsport landelijk nog steeds groeit en voldoende potentie biedt. Interessant is waarom de verenigingen hun eigen aanbod steeds minder waarderen. Heeft dit te maken met de positief kritische blik van de atletiekverenigingsbestuurder die altijd streeft naar beter aanbod? Het antwoord wordt helaas niet gegeven in het onderzoek. Toch biedt dit voor de Atletiekunie een uitgelezen kans om de reden van deze steeds lagere waardering te proberen te achterhalen. Duidelijk is dat wij in ons aanbod niet bescheiden zijn!

Dafne, Nederlands trots!

Het is duidelijk dat wij atletiekliefhebbers en bestuurders kritisch zijn naar onze eigen aanbod in en functioneren van de vereniging. Dat ligt ook in de lijn van onze mooie sport waarin veel gekeken wordt naar de prestaties. Ik durf ook de conclusie te trekken dat wij allen te bescheiden zijn als het gaat om onze accommodaties. Laat nou net deze accommodatie een even belangrijke rol spelen voor de ontwikkeling van onze sport als een goede trainer en verenigingsaanbod. Natuurlijk mogen wij allen kritisch kijken naar ons accommodatie aanbod en de spreiding daarvan, maar het is zo zonde als verenigingen zich met het zogenaamde “kluitje het riet laten in sturen”.
Het afgelopen weekend heeft de Nederlandse atletiek haar hoogtepunt van de afgelopen 70 jaar meegemaakt. Een twaalfde plaats in de WK medaillespiegel, net achter toplanden als China (11de) en Rusland (9de) met een bronzen medaille van Sifan Hasan, en de twee fantastische medailles voor Dafne Schippers. Wij hebben derde snelste vrouw OOIT! Hier moeten wij allen enorm trots op zijn in ons kleine kikkerlandje, want deze prestatie is ongekend fenomenaal. Ik durf je te zeggen dat onze Dafne hier niet toe in staat was als er geen goede trainers, begeleiders bij haar betrokken waren geweest en omdat wij goede faciliteiten en accommodaties hebben! Deze goede accommodatie en de infrastructuur staat aan de basis van deze successen waar wij als Nederland, maar ook als atletiekbestuurder oprecht trots op mogen zijn. Dit moeten wij laten zien, uitspreken en mee te koop lopen.

Moeten we de bescheidenheid opzij leggen en oprecht trots zijn of …… past dit niet bij onze Nederlandse nuchterheid? Dafne heeft laten zien waar een klein land groot in kan zijn, dit is ook te vertalen op micro- oftewel gemeentelijk niveau tussen alle andere soorten sportverenigingen. Wij zijn op gemeentelijk niveau vaak met een atletiek- en of loopsportvereniging vertegenwoordigd tussen alle andere sporten die met meerdere verenigingen vertegenwoordigd zijn. Maar wij kunnen zeggen dat de Nederlandse atleten tot de beste horen van de wereld, wees daar trots op en draag het uit.

Bescheidenheid siert, maar dat dient niet altijd onze mooie sport! Treed naar buiten want ook jouw vereniging kan groots zijn in haar doen en laten, binnen de eigen gemeenten grenzen of daarbuiten.